Ons was nog nie 3 ure op pad vir ons 3 weke vakansie nie, toe trap Vriendin in ‘n spoelgat in die veld en ‘n skerp klip sny haar enkel van voor tot agter siel-sidderend oop. Ja, jy’s reg, dit was inderdaad ‘n –slag. Sy loop nou vir die res van haar lewe met ‘n ellelange letsel. En die res van ons met die grafiese wete dat ‘n wond werklik kan gaap. Godsgenadiglik is daar aan niemand blywende skade nie. En was daar steeds onvergeetlike, verruklike belewenisse op die tog. Maar ons het ook ‘n paar lewenslesse weer goed hersien, hoor.
Die belangrikste daarvan was: As jy op reis is met ‘n wond (hetsy in die voet of die gemoed) het jy ‘n paar ekstras nodig:
• Kalmte – veral as die skrik en histerie dreig om jou asem uit jou uit te wurg
• Humor – veral as dit nie meer snaaks is nie
• Rus(tigheid) – veral as daar nie quick fixes of baie opsies is nie
• Buigbaarheid – veral in die lyf, maar ook in reeds gemaakte planne en lank-na-uitgesiende verwagtinge
• Gelatenheid – hoe gaan daai serenity prayer nou weer? God, grant me the serenity to accept the things I cannot change … – hoewel ek by Vriendin geleer het dapperheid is waarskynlik meer deurslaggewend as gelatenheid – of jy nou moet aanvaar of verander of aanpas of uithou of inhou of aanhou, sonder dapperheid is jy (met permissie gesê) in die voet geskiet.
Ek sien daar is ook ‘n 8ste eeuse weergawe van die serenity prayer met ‘n ekstra skeutjie humor by:
If there’s a remedy when trouble strikes,
What reason is there for dejection?
And if there is no help for it,
What use is there in being glum?
Gawe reis-raad – ook as mens ‘n Nuwe Jaar moet in. Maar as die odds teen jou oorweldigend lyk, ook makliker gesê, né? Dan het mens maar weer daai bietjie ekstra nodig.
Met die naderende Kerstyd dink ek altyd so aan Maria. Wonder ek weer: Hoe het sy dinge hanteer? Sy kon sekerlik ook doen met ‘n bietjie ekstra – veral kindness. (Ag, hoekom het ons nie ‘n lekker Afrikaanse woord vir kindness nie? Omgee klink darem so pligstatig. Nes compassion en caring, het kindness maar net nie ‘n goeie swaargewig/hart-oplig Afrikaanse eweknie nie.) Ek reken Maria sou kon doen met ‘n bietjie ekstra van al drie – veral wat oornag- en kraam-gerief betref. En hoe mooi en onverwags kry sy toe die nodige ekstras – by engele en herders en van-ver-af-wyses.
Ag, en dan wonder ek altyd so oor Maria met die vlug Egipte toe – op die gevaarlike pad deur ‘n onherbergsame woestyn-streek wat Kaokoland soos ‘n reënwoud laat lyk: Met hoeveel swaard-deur-die-siel angs hulle ook al daai reis aangepak het, ten minste was háár kind lewendig – al die ander seuntjies van sy ouderdom is uitgemoor. Ek wonder hoe het sy dít uitgehou? Die ander Ma’s se leë arms en oë!
En ek hersien ook weer hierdie waarheid: Selfs al is jy op reis met die Seun van God, vrywaar dit jou nie van ‘n wond nie.
En toe, op vlug met dié pyn, is daar nie meer die broodnodige ekstras van herder-lof en wyse man-geskenke nie. Was dit toe vir haar genoeg om die vleesgeworde Woord op haar skoot vas te hou? Sy warm troos teen haar lyf te voel?
En jy? Nou? Hier aan die einde van die 2014de jaar van onse Here?
Hoe help dit jou – die wete, die troos: Hy het mens geword en tussen ons kom bly?
DANKIE vir jou saamreis hierdie jaar – per epos, per optrede, per boek, per CD, per wat ook al. Ek het die ekstras van jou geselskap, jou kind and caring company, geniet en baie waardeer!
My kers-geskenk-gebed-wens vir jou is: Al die ekstra wat jy nodig het:
Genade, geduld, energie, lewenslus, vreugde, vervulling, vooruitsigte …
Ek glo die Meelewende Algenoegsame is God genoeg en mens genoeg om dit vir jou te kan gee!
Liefdegroete,
Annalise Wiid
Op reis deur die lewe 